κακολογίζομαι

κακολογίζομαι (Α)

(μτγν

τ. εσφ. σχηματισμένος) έχω κακούς λογισμούς, κακές σκέψεις.

[ΕΤΥΜΟΛ. < κακ(ο)-* (< επίρρ. κακῶς) + λογίζομαι «υπολογίζω, λογαριάζω»].